فضیلت نماز
«آنان که به غیب ایمان مى آورند، و نماز بر پا مى دارند، و از آنچه به ایشان روزى داده ایم انفاق مى کنند.«و کسانى که به کتاب ما اجر [ آسمانى ] چنگ در مى زنند و نماز بر پا داشته اند، [ بدانند که ] درستکاران را تباه نخواهیم کرد.»
«مردانى که نه تجارت و نه داد و ستد، آنان را از یاد خدا و برپا داشتن نماز و دادن زکات، به خود مشغول نمى دارد و از روزى که دلها و دیده ها در آن زیر و رو مى شود مى هراسند.»
«در حقیقت، کسانى که کتاب خدا را مى خوانند و نماز برپا مى دارند و از آنچه بدیشان روزى داده ایم، نهان و آشکارا انفاق مى کنند، امید به تجارتى بسته اند که هرگز زوال نمى پذیرد.»
«محمّد صلّى الله علیه و آله پیامبر خداست وکسانى که با اویند، بر کافران، سختگیر همدیگر [ و ] با مهربانند. آنان را در رکوع و سجود مى بینى. فضل و خشنودى خدا را خواستارند.»
1 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : نمازگزار هنگام نماز با پروردگارش ـ تبارک و تعالى ـ مناجات مى کند.
2 ـ امام حسن علیه السّلام : خداوند متعال مى گوید: نمازگزار، با من مناجات مى کند.
3 ـ پیامبر خدا صلّى الله علیه و آله : نیکو حال تر از همه دوستانم، مؤمنى سبکبار است که بهره اى فراوان از نماز دارد.
4 ـ هیچ کس وضویى کامل و نیکو نمى گیرد و سپس براى نماز به مسجد نمى آید، مگر اینکه خداوند با لطف و خوشى از او استقبال مى کند؛ همچون خوشحالى خانواده شخص غائب هنگام ورودش.
5 ـ هیچ صبح و شبى نیست مگر اینکه قطعه هاى مختلف زمین به یکدیگر ندا مى دهند: اى همسایه، آیا امروز، بنده اى صالح بر تو گذشته که نماز خوانده یا خدا را یاد کرده باشد؟ پس اگر بگوید: آرى، آن را برایش فضیلتى مى بینند.
6 ـ پروردگارتان از چوپانى که بر پاره سنگى در قلّه کوه براى نماز اذان مى گوید ونمازمى خواند خوشش مى آید. سپس
خداى جلّ جلاله مى فرماید: به این بنده ام بنگرید، از ترس من اذان مى گوید و نماز مى خواند، بنده ام را بخشیدم و او را به
بهشت بردم.
7 ـ امام علىّ علیه السّلام : هنگامى که انسان در نماز است، کالبد و لباسش و هر چه در اطراف اوست، تسبیح مى گوید.
8 ـ امام سجاد علیه السّلام : نمازگزار تا آنگاه که در نماز است، در پیشگاه خداى جلّ جلاله ایستاده است.
9 ـ امام باقر علیه السّلام : هنگامى که [ نمازگزار ] به قبله رو مى کند، به خداوند رحمان رو کرده است، جز او خدایى نیست
10 ـ درباره گفته خداوند متعال (و یاد خدا بزرگتر است) ـ : یاد کردن خدا از اهل نماز بزرگتر از یاد کردن ایشان از خداست. آیا نمى بینى که او خود مى فرماید: «مرا یاد کنید، شما را یاد مى کنم»؟