گورستان پنج‌هزار ساله‌ی شناسایی‌شده در شمال میناب، از نظر فرهنگی با شهر سوخته شباهت زیادی دارد.
سیامک سرلک درباره‌ی شناسایی چند گورستان در استان هرمزگان به خبرنگار بخش میراث فرهنگی خبرگزاری دانشجویان ایران (ایسنا)، توضیح داد: گورستان‌هایی از دوره‌ی پیش از تاریخ با ویژگی‌های منحصر به‌فرد در منطقه‌های میناب و رودان شناسایی شده‌اند که نحوه‌ی تدفین اجساد در یکی از آن‌ها به‌شکل گورتپه‌یی، اما روی صخره است؛ به این شکل که مرده را روی صخره می‌گذاشتند و اطراف آن را به‌شکل مستطیل، سنگ‌چین می‌کردند، سپس روی مرده، سنگ تختی قرار می‌دادند و دوباره روی آن را با سنگ لاشه می‌پوشاندند.
سرپرست هیات کاوش میناب و رودان، افزود: این نحوه‌ی تدفین احتمالا با هدف آلوده نشدن خاک انجام می‌شده که به عقاید زرتشتیان درباره‌ی آلوده نشدن خاک نیز بسیار نزدیک است.
وی اضافه کرد: گورستانی در شمال میناب شناسایی شده است که به هزاره‌ی سوم پیش از میلاد متعلق است و قبرهای آن از نوع لانه زنبوری‌اند که از نظر فرهنگی با شهر سوخته شباهت زیادی دارند. هم‌چنین دژ بسیار بزرگی از دوره‌ی اشکانی نیز به‌دست آمده که به دژ «نخل ابراهیمی» معروف است؛ این دژ از نظر وسعت، کم‌نظیر است و طول یک ضلع دیوارهای آن به 86 متر می‌رسد.
این باستان‌شناس تکنیک ساخت دژهای شناسایی‌شده را در منطقه‌های میناب و رودان، منحصر به‌فرد دانست و گفت: پنج دژی که شناسایی شده به ارتفاع‌های 60 تا 400 متر بنا شده‌اند. ضمن آن‌که یکی از دژها، سه حصار دفاعی دارد و رودخانه، یکی از حصارهای دفاعی طبیعی آن بوده که از ورود دشمن جلوگیری می‌کرده است. به علاوه، دژی نیز مربوط به دوره‌ی ساسانی در این منطقه شناسایی شده است.